Λούζης

Επώνυμο οικογένειας της Κεφαλονιάς, η καταγωγή της οποίας –σύμφωνα με μία άποψη– ανάγεται σε κάποιον Ελβετό ταγματάρχη, ο οποίος περίπου τον 16o αι. υπηρετούσε στον παπικό στρατό, ενώ αργότερα κατέφυγε στην Κεφαλονιά. Σύμφωνα με κάποια άλλη άποψη, επρόκειτο για γενάρχη Αλβανό φεουδάρχη της Πελοποννήσου. 1. Δημήτριος (16ος αι.). Αρχηγός τάγματος stradioti (μισθοφόρων στρατιωτών της Ενετικής Δημοκρατίας), διακρίθηκε το 1541 σε στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Δαλματία. 2. Νικόλαος (16ος αι.). Στρατιωτικός και πολεμιστής. Απάλλαξε την Κεφαλονιά από εσωτερικές ταραχές (1590) και πειρατικές επιδρομές. Για τις υπηρεσίες που προσέφερε, τιμήθηκε με τον τίτλο του ιππότη (1593). 3. Γεώργιος (1695 – 1775). Θεολόγος και μαθηματικός. Αφού σπούδασε στο κολέγιο του Αγίου Αθανασίου της Ρώμης, ασπάστηκε τον καθολικισμό και προσχώρησε στην Εταιρεία του Ιησού (ιησουίτες) με το όνομα Ιωσήφ. Διετέλεσε δάσκαλος, ενώ το 1746 ίδρυσε ιδιωτικό σχολείο στην Κέρκυρα. Ασχολήθηκε επίσης με τη συγγραφή έργων σε πεζό και έμμετρο λόγο. 4. Σπυρίδων (Ληξούρι 1739 – Βερολίνο 1815). Γιατρός, διπλωμάτης και στρατιωτικός. Σπούδασε στο Φλαγγινιανό Φροντιστήριο της Βενετίας και στην Πάντοβα. Για μικρό διάστημα άσκησε το ιατρικό επάγγελμα στο Ληξούρι, ενώ χρημάτισε και δάσκαλος στη Βενετία (1760), επιθυμώντας να συνδράμει στην προσπάθεια εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας. Το 1771 εγκαταστάθηκε στη Βιέννη, όπου απέκτησε την εύνοια του Φρειδερίκου Β’ και κατατάχθηκε στον πρωσικό στρατό, λαμβάνοντας μέρος σε στρατιωτικές επιχειρήσεις στη διάρκεια του πολέμου μεταξύ Αυστρίας, Βαυαρίας και Πρωσίας (1778-79). Αργότερα επιδόθηκε στον χώρο της διπλωματίας, διατελώντας πρεσβευτής στην Αγγλία (1782), ενώ διέμεινε για λίγο και στην Αγία Πετρούπολη, όπου τιμήθηκε για τις υπηρεσίες του από τους τσάρους. Επιστρέφοντας στην Πρωσία (1806), βοήθησε τον αυτοκράτορα στις επιχειρήσεις του εναντίον του Ναπολέοντα Βοναπάρτη. Τον απασχολούσαν ιδιαίτερα τα ζητήματα που σχετίζονταν με τις εξελίξεις στα Επτάνησα, γι’ αυτό και έλαβε σημαντικές πρωτοβουλίες προκειμένου να διαμορφωθεί το πολιτικό πλαίσιο της Ιονίου Πολιτείας. 5. Φρειδερίκος-Κάρολος (Βερολίνο 1793 – ;). Στρατιωτικός και διπλωμάτης, γιος του προηγούμενου. Σπούδασε σε στρατιωτική σχολή του Βερολίνου και στη συνέχεια κατατάχθηκε στον πρωσικό στρατό. Συμμετείχε στις στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον του Ναπολέοντα Βοναπάρτη, ενώ βρισκόταν μαζί με τα συμμαχικά στρατεύματα, όταν αυτά εισήλθαν στο Παρίσι το 1815. Το 1833 διορίστηκε πρεσβευτής της Πρωσίας και Βαυαρίας στην Αθήνα, όπου και πέθανε.